رفتند تا تو بمانی و بخوانی و تلاش کنی

رفتند تا تو زهرایی بمانی

رفتند ………..

چه سخت است بر مادری شهادت 3 فرزند و اسارت فرزندی دیگر و جانبازی دیگری

و چه اصالتی دارد چادرت و دامنت

و چه صبری داشت دل صبورت 

و چه دلخون رفتی از نیامدن یکی از دردانه هایت که مفقود الجسد نام گرفت

.

.

.

.

.

و اما من …….

صدقه سریتان  با پدر دلشکسته تان نایب الزیاره رهبرمان شدم

وه که چه لحظه با شکوهی

بند بند دلم می لرزید آرام و قرارم را ربود 

و او چه آرام و دلنشین میزبانی کرد

چای آوردند و به مصداق “فلینظر الی طعامه ” به قندش نگاه کرد و دلم چون قند آب شد

و اینک پس از سال ها در قاب عکس یادگاری پدرتان با رهبر جای شما خالی بود ….

پس عکس را برش میزنم تا نباشم در قابی که شما نیستید

یاد و خاطره همه شهدا ویژه شهیدان علافی گرامی باد.

اعظم فرهادکیایی

   البرز